۱۰- سیاست های کلی نظام در بخش حمل و نقل. (ابلاغی ۱۳۷۹/۱۱/۰۳ – مصوب ۱۳۷۹/۰۲/۰۳)
سیاستهای کلی نظام جمهوری اسلامی ایران درمورد “حمل نقل” مصوب مورخ۱۳۷۷/۱۰/۲۳ که در تاریخ ۱۳۷۹/۱۱/۰۳ توسط مقام معظم رهبری تایید و طی شماره ۱/۷۶۲۳۰ مورخ ۱۳۷۹/۱۱/۰۳ دفتر معظم له ابلاغ گردیده است.
۱- ایجاد نظام جامع حمل و نقل و تنظیم سهم هر یک از زیربخشهای آن با اولویت دادن به حمل و نقل ریلی و با توجه به جهات زیر:
ملاحظات اقتصادی و دفاعی و امنیتی.
کاهش شدت مصرف انرژی.
کاهش آلودگی زیستمحیطی.
افزایش ایمنی.
برقراری تعادل و تناسب بین زیرساختها و ناوگان و تجهیزات ناوبری و تقاضا.
۲- افزایش بهرهوری تا رسیدن به سطح عالی از طریق پیشرفت و بهبود روشهای حمل و نقل و مدیریت و منابع انسانی و اطلاعات.
۳- توسعه و اصلاح شبکه حمل و نقل با توجه به نکات زیر:
نگرش شبکهای به توسعه محورها.
آمایش سرزمین.
ملاحظات دفاعی ـ امنیتی.
سودآوری ملی.
موقعیت ترانزیتی کشور.
تقاضا.
۴- فراهم کردن زمینه جذب سرمایههای داخلی و خارجی و جلب مشارکت مردم و گسترش پوشش بیمه در همه فعالیتهای این بخش.
۵- دستیابی به سهم بیشتر از بازار حمل و نقل بینالمللی.